Jan Konijn

1 mei 1942 - 12 oktober 2021

Onze eerste kennismaking was bij de H.R.T.C. in Hoorn. Jan was daar de algemene regelneef!
Iedereen wist hem daar te vinden met vragen of problemen. Fiets stuk Jan wist wel hoe je dat het beste kon repareren! Op dinsdagavond de clubwedstrijden regelen Jan was starter, speaker en jurylid ineen!

Het enige waar hij niet zo goed mee om kon gaan was de klok. Wedstrijden in het hele land zijn later begonnen omdat Jan nog onderweg was. één keer kwam hij bij ons thuis wat brengen: "Ik ben er om zeven uur". Om kwart over zeven gaat de deurbel, Jan komt binnen en vraagt of hij even mag bellen. Natuurlijk mag dat: "Hoi met Jan, ik zou om acht uur bij je zijn, maar het wordt een kwartiertje later!""

Bij een jeugdwedstrijd in Amsterdam-Noord was Jan op tijd!! Héél erg op tijd zelfs, de wedstrijd voor zijn kleindochters begon pas in de middag en nu was hij er al om tien uur! Veel te vroeg dus. Hilariteit alom: Jan was op tijd!! Als Jan zijn kleindochters aanspoort om zich om te kleden en warm te gaan rijden, geeft de jongste aan dat ze haar raceschoenen is vergeten. Zuchtend stapt Jan in de auto en scheurt heen en weer naar Abbekerk. Al met al hebben we weer op Jan gewacht en begon de wedstrijd tien minuten later.

Tijdens een training avond van de jeugd vraagt een van de ouders of Jan zijn kind zondag mee wil nemen naar een wedstrijd. Jan geeft aan dat zijn auto vol zit met zijn eigen kleinkinderen, dus het gaat ff niet lukken!
Jan ziet dat ik het hele verhaal heb gehoord en zegt:

"Het wordt ook steeds gekker, straks moet ik hun kleren ook nog wassen voordat ik ze weer naar huis breng! Toen ik koersen reed ging ik op vrijdagmiddag vanuit Abbekerk op de fiets naar de Zaanstreek, daar kon je altijd koersen. Meestal had ik dan wel wat premies verdiend. Na de koers een schoon shirt aan en door naar Amsterdam, daar woonde Jan, een kennis van ons die bij de P.T.T. werkte. Af en toe kon hij een auto regelen van de post. Samen gingen we dan zaterdag naar Brabant of Limburg om te koersen, dat was te ver om naar toe te fietsen maar je kon daar als amateur veel geld verdienen. Zondag reed ik dan weer terug naar Abbekerk en probeerde op de terugweg nog een koersje mee te pikken".

Als ik vertel dat ik vroeger ook een oom Jan in Amsterdam had wonen die bij de P.T.T. werkte, zegt Jan dat die dan vast geen Benistant heette.... Nou toevallig dus wel!
Ik bel mijn moeder en vertel haar naast wie ik op dat moment sta. Ze vind het geweldig!
"zeg maar dat hij mooie roze billetjes had als baby!!" Jan en ik lachen!

Bij talloze jeugdwedstrijden hebben we samen langs de kant gestaan voor zijn kleindochters, Raymond en Bradley en de laatste jaren ook voor zijn kleinzoon!
Hij zal gemist worden...

't Het nog nooit, nog nooit zo donker west
of 't wer altied wel weer licht...
(Ede Staal)